Obecny stan obrony przeciwlotniczej Polski nie jest najlepszy. Zestawy przeciwlotnicze są coraz starsze, a liczebność jednostek coraz mniejsza. Dawniej stanowisk OPL było znacznie więcej – na wybrzeżu co kilkadziesiąt kilometrów znajdowały się stanowiska dywizjonów rakietowych. Jednak w połowie lat dziewięćdziesiątych rozpoczął się proces ich likwidowania. Opuszczone betonowe schrony zaczęły przegrywać z ekonomią. Atrakcyjne tereny nadmorskie zajmowane niegdyś przez rakiety Newa stały się łakomym kąskiem. Taki właśnie scenariusz zrealizowany został pod Koszalinem.
Między Unieściem i Łazami (dokładnie w miejscu osady Czajcze, która zniknęła z mapy w 1951) znajdowały się stanowiska 67 dywizjonu rakietowego (przeciwlotniczy) i 231 kompani radiotechnicznej. 67 dywizjon został sformowany 29 wrzesień 1973, a jego pierwszym dowódcą był kpt. mgr inż. Jan Czeczotka i wchodził w skład 26 Brygady Rakietowej OPK z Gryfic.
Jednostka była uzbrojona w przeciwlotnicze zestawy rakietowe S-125M Newa (w kodzie NATO SA-3 Goa). System ten opierał się o czterobelkową wyrzutnie rakietową 5P73, z której mogły być wystrzeliwane pociski 5W27 (rakieta mogła niszczyć cele lecące z prędkością do 1500-2000 km/h na odległości do 17 km w przedziale wysokości od 200-14000 m) oraz stacją naprowadzania rakiet SNR-125 M.
W czasie swojego istnienia 67 dr odbył dwa strzelanie bojowe. W dniach 10-24.05.1975 r. dywizjon zaliczył swoje pierwsze strzelania bojowe na poligonie w Aszułuku uzyskując ocenę 4.71. Kolejne strzelania bojowe dywizjon odbywa 27.09-11.10.1978 r. również w Aszułuku. Są to pierwsze strzelania w Wojskach OPK metodą telewizyjną. Dywizjon uzyskał ocenę 4.85.
Od 01.07.1975 r. dywizjon został włączony w system pełnienia dyżurów bojowych 2. KOPK. We wrześniu tego samego roku dywizjon zdobywa tytuł “Mistrza Gospodarności Wojska Polskiego”.
Jednostka została rozformowana 30 sierpnia 1995.
Dowódcy dywizjonu:
– kpt. Jan Czeczotka – od 1973 do 1977
– ppłk Zdzisław Biernacki – od 1977 do 1979
– mjr dypl. Jan Gołębiowski – od 1979 do 1980
– mjr Warylewski Wiesław – od 1980 do 1982
– ppłk Zych Andrzej – od 1983 do 1995.
Po rozformowaniu jednostki teren został opuszczony, a pozbawione wyposażenia betonowe schrony stały się miejscową atrakcją. Jednak gmina Mielno postanowiła teren sprzedać i w 2006 roku rozpoczęto rozbiórkę bunkrów. Prezentowane zdjęcia wykonane zostały w czerwcu 2006. Obecnie w tym miejscu znajdziemy już tylko nieliczne pozostałości po dawnym 67 dywizjonie rakietowym.
Tekst i zdjęcia: Wojciech Sokołowski
{gallery}RAKIETYMIELNO{/gallery}